Стыхійныя і розныя па мастацкіх вартасцях пераклады вершаў блукаюць у нетрах расейскамоўных выданняў ды на розных інтэрнет-парталах. Час ад часу яны трапляюцца на вочы і тады я збіраю іх у адмысловую тэчку. Відаць, надыйшоў час сабраць усё разам, раптам некаму гэта будзе даспадобы… Даная Я представил, что ты – Даная, просто женщина неземная, от которой Персей … Чытаць далей →
Неяк пісьменнік Валянцін Тарас, які ў 13 год стаў партызанам, напісаў пра тое, што “нават дзеці вымушаныя былі брацца за зброю і сапраўды ўчыняць нейкія подзвігі. Дзецям ня месца на вайне. Распавядаць, як ліхалецце адбілася на іх, трэба, але нельга апяваць гэта. Любавацца гэтым. Захапляцца гэтым – нельга. І нават амаральна. Ня варта шукаць праўду … Чытаць далей →
Хросная маці маёй жонкі Галіны Дубянецкай– паэтка і даследчык літаратуры з Інстытута сусветнай літаратуры ў Маскве Любоў Турбіна. Таму няма нічога дзіўнага ў тым, што мы, па-сямейнаму, спрычыніліся да перакладу ейных вершаў на беларускую мову. Нешта з гэтага друкавалася ў часопісе “Дзеяслоў”, нешта яшчэ чакае свайго часу. Але, навошта чакаць… Мост Гэты мост праз рачулку … Чытаць далей →
Пераклад верша Юльяна Тувіма “Сон златакосай дзяўчынкі” адбыўся нечакана. Сябры-гарадзенцы, якія пад гітару выконваюць песню на мове арыгіналу папрасілі мяне парупіцца пра пераклад яго на беларускую мову. Але, зацюканы працай, я гэтую просьбу перадаў Галіне Дубянецкай. І слушна зрабіў. Галіна зрабіла дасканалую рэч, якую не сорамна паказаць усім. Сон златакосай дзяўчынкі Яраславу Івашкевічу Пані пахне, … Чытаць далей →
Шчодрыя снегапады напрыканцы студзеня агарнулі мяне нейким элегічным настроем, а ў выніку нарадзіўся лірычны верш, прысвечаны Сяргею Верацілу і лысай Гары, дзе ён пакінуў амаль дзесяць год свайго жыцця. Сёння там – пустэльна і бялютка, ажно мурашкі па скуры бягуць. Паслухай, дзядзечка, у нас Усё засьнежана дарэшты… Чытаць па сьнезе — самы час, Ды нешта … Чытаць далей →
33 гады прайшло, як у 1981 годзе, у пакоі гомельскага інтэрната ГДУ, прыдумаўся гэны верш, наіўны, дзіцячы, але дарагі для мяне. Шкадую вось, што дагэтуль ён анідзе не друкаваўся, таму і хачу яго захаваць у павуцінні інтэрнэту. * * * Лашчыла і песьціла ночка-партызанка, Ахінала душу ў водарны павеў, Сэрца мне расквеціла ластаўка-каханка, Тая … Чытаць далей →
Гэты верш быў перакладзены на некалькі моваў, прычым на украінскую мову двойчы. А літоўскія музыкі Марус Салінас і Гедрус Арбачаўскас стварылі цудоўную песню ў жанры neo-folk на словы гэтага верша (Альбом “У КАРАЛЕЎСКІХ ДАЛОНЯХ / KARALIU DELNUOSE”, 2008). Сабраў усё да кучы – і пераклады, і песню, – а раптам нехта нешта ўпадабае. Змяіны цар … Чытаць далей →
Назбіралася ў розных тэчках сотня вершаў, прысвечаных асабіста мне. Рознага палёту, розных аўтараў, на розных мовах… Што з імі рабіць – пакуль не прыдумаў, акрамя як захаваць у электронным выглядзе. Вось сабраў нешта цёплае, шчырае і дарагое… Зразумела, з-пад пяра любай жоначкі Галінкі, зразумела што ня ўсё, але праца працягваецца. … Чытаць далей →
Гэты незавершаны, сыры верш лёгкадумна выпаў з рук ды паплыў некуды па рэках інтэрнэту. Аднак не патануў, а патрапіў ва ўчэпістыя лапы таямнічага lazzaro, які прыляпіў яму завяршальную страфу. Цяпер нават ня ведаю, як назваць такую супольную творчасць. Урэшце, мяркуйце самі. ЦАГЛІНЫ Перш чым цагліна злучыцца з мурам – муляр вачыма яе распране, вывучыць пільна … Чытаць далей →
Пад час міжнароднага літаратурна-мастацкага пленэру ў Друскеніках у 2008 годзе, дзе амаль тры дзясяткі польскіх, беларускіх, літоўскіх і ўкраінскіх паэтаў, фатографаў і перакладчыкаў, жылі і працавалі супольна ў цішыні ляснога курортнага горада, добра пісалася. У выніку, акрамя двух дзесяткаў паэтычных перакладаў, нарадзіўся цыкл вершаў «Вясна ў Друскеніках». Амаль цалкам ён увайшоў у кнігу паэзіі «Стрэмка». БЭЗ … Чытаць далей →