Абудзіўся на світаньні: “Дзень яднаньня! Дзень яднаньня!” Мусіць, прагнуць нас ізноў Далучыць да маскалёў. Прэч сумненьні і трывогі – Мы сьвяткуем да зьнямогі Еднасьць з цемраю ліхой… Дзе ратунак, Божа мой? Нешта мне ніякавата, Спрэс гарэлку хлебча вата. І пайшоў настрой на змор – Зьвяў расейскі трыкалор. Ці не час да псіхіятра Тым, хто лічыць … Continued
Над Менскам Мігі ды Сушкі Парвалі-падрапалі неба. Расея, краіна-псіхушка, Яно табе трэба? Ты колькі суседскіх абшараў, Пад ногі свае падмінала, Марыйцаў, буратаў, татараў… Няўжо табе мала? Ірвала Данбас кіпцюрамі, І Крым стаўся новым улусам… Здаецца, што не за гарамі Чарга беларусаў? Ты толькі, Пуйло, не аб’ешся: Адродзіцца новая сіла, І ты атрымаеш нарэшце Па хціваму … Continued
Лютаўскай поўні сьвятло разлілося ў пакоі на Гая Потам халодным сплыло па прасьцінах і целе… Мора чароўнае сьніць і ляціць да яго мая Галя, Поўня, а я? Мы ж абодва не ценяў, а мора хацелі… Мудрых тамоў піраміды і слаўныя продкаў выявы Хвалямі холаду, пырскамі ценяў і плынямі пылу Білі, кулялі, цягнулі на чорнае дно… … Continued
Стыхійныя і розныя па мастацкіх вартасцях пераклады вершаў блукаюць у нетрах расейскамоўных выданняў ды на розных інтэрнет-парталах. Час ад часу яны трапляюцца на вочы і тады я збіраю іх у адмысловую тэчку. Відаць, надыйшоў час сабраць усё разам, раптам некаму гэта будзе даспадобы… Даная Я представил, что ты – Даная, просто женщина неземная, от которой Персей … Continued
Неяк пісьменнік Валянцін Тарас, які ў 13 год стаў партызанам, напісаў пра тое, што “нават дзеці вымушаныя былі брацца за зброю і сапраўды ўчыняць нейкія подзвігі. Дзецям ня месца на вайне. Распавядаць, як ліхалецце адбілася на іх, трэба, але нельга апяваць гэта. Любавацца гэтым. Захапляцца гэтым – нельга. І нават амаральна. Ня варта шукаць праўду … Continued
Хросная маці маёй жонкі Галіны Дубянецкай– паэтка і даследчык літаратуры з Інстытута сусветнай літаратуры ў Маскве Любоў Турбіна. Таму няма нічога дзіўнага ў тым, што мы, па-сямейнаму, спрычыніліся да перакладу ейных вершаў на беларускую мову. Нешта з гэтага друкавалася ў часопісе “Дзеяслоў”, нешта яшчэ чакае свайго часу. Але, навошта чакаць… Мост Гэты мост праз рачулку … Continued
Пераклад верша Юльяна Тувіма “Сон златакосай дзяўчынкі” адбыўся нечакана. Сябры-гарадзенцы, якія пад гітару выконваюць песню на мове арыгіналу папрасілі мяне парупіцца пра пераклад яго на беларускую мову. Але, зацюканы працай, я гэтую просьбу перадаў Галіне Дубянецкай. І слушна зрабіў. Галіна зрабіла дасканалую рэч, якую не сорамна паказаць усім. Сон златакосай дзяўчынкі Яраславу Івашкевічу Пані пахне, … Continued
Шчодрыя снегапады напрыканцы студзеня агарнулі мяне нейким элегічным настроем, а ў выніку нарадзіўся лірычны верш, прысвечаны Сяргею Верацілу і лысай Гары, дзе ён пакінуў амаль дзесяць год свайго жыцця. Сёння там – пустэльна і бялютка, ажно мурашкі па скуры бягуць. Паслухай, дзядзечка, у нас Усё засьнежана дарэшты… Чытаць па сьнезе – самы час, Ды нешта … Continued
33 гады прайшло, як у 1981 годзе, у пакоі гомельскага інтэрната ГДУ, прыдумаўся гэны верш, наіўны, дзіцячы, але дарагі для мяне. Шкадую вось, што дагэтуль ён анідзе не друкаваўся, таму і хачу яго захаваць у павуцінні інтэрнэту. * * * Лашчыла і песьціла ночка-партызанка, Ахінала душу ў водарны павеў, Сэрца мне расквеціла ластаўка-каханка, Тая … Continued
Гэты верш быў перакладзены на некалькі моваў, прычым на украінскую мову двойчы. А літоўскія музыкі Марус Салінас і Гедрус Арбачаўскас стварылі цудоўную песню ў жанры neo-folk на словы гэтага верша (Альбом “У КАРАЛЕЎСКІХ ДАЛОНЯХ / KARALIU DELNUOSE”, 2008). Сабраў усё да кучы – і пераклады, і песню, – а раптам нехта нешта ўпадабае. Змяіны цар … Continued