У 2010 годзе папрасілі нас напрыдумляць для беларускамоўнага садочка, які наведвала нашая дачка Станіслава, розных загадак, пра тэхніку, электрычнасць, вадаправоды і г.д. Вось і атрымалася крыху такога дабра… Можа раптам каму спратрэбіцца для дзетак, а можа нехта малюнкаў яшчэ да гэтага наробіць… Ці ў «Гарбузік» возьмуць… Пад вакном у нашым доме На сцяне вісіць гармонік, Хоць … Чытаць далей →
Уцякаю ад вай-фаю, скайпа, мэйла і фэйсбука, Кіну ўсё, хоць ненадоўга, ды на Лысую Гару… Пад’ядаць шпінат са шчаўем, і смарчкі-страчкі з латукам, Там дажджамі буду мыцца, там пад Сонцам загару. Там – магнат я і гуру. Уцякаю ад маршрутак, ад метро, і ад трамваю, Каб нагамі перамераць шлях адгэтуль і туды, Дзе казыча … Чытаць далей →
На яблыні ў пані Аксаны, Ля самае Лысай Гары, “Лятучая мыш” зьвісае, Хаця вельмі рэдка гарыць. Пляткараць, што лямпа бяз кноту, І газа цяпер дыфіцыт, Зайздросьцяць ёй, мусіць, употай, Праз гэтакі каларыт. А лямпа ў Аксаны з сакрэтам; І зрэдку, у летняй начы, Яна палыхне палкім сьветам Каб некаму дапамагчы…. 2008 г.
Абудзіўся на світаньні: “Дзень яднаньня! Дзень яднаньня!” Мусіць, прагнуць нас ізноў Далучыць да маскалёў. Прэч сумненьні і трывогі – Мы сьвяткуем да зьнямогі Еднасьць з цемраю ліхой… Дзе ратунак, Божа мой? Нешта мне ніякавата, Спрэс гарэлку хлебча вата. І пайшоў настрой на змор — Зьвяў расейскі трыкалор. Ці не час да псіхіятра Тым, хто лічыць … Чытаць далей →
Прэзентацыя кнігі праэтычных перакладаў паэтэсы і літаратурнага крытыка Любы Турбіной “Цягнік “Мінск-Масква” адбудзецца 24 красавіка 2015 года ў кнігарні “Логвінаў”. Пачатак ў 18-00. Кніга-білінгва ўбачыла свет у серыі “Кнігарня пісьменніка” Саюза беларускіх пісьменнікаў. На беларускую мову вершы Турбіной перастварылі Галіна Дубянецкая, Людка Сільнова, Сяржук Сыс, Мікола Шабовіч, Рэгіна Рэўтовіч. Жыццё і лёс Любы Турбіной непарыўна звязаны … Чытаць далей →
Над Менскам Мігі ды Сушкі Парвалі-падрапалі неба. Расея, краіна-псіхушка, Яно табе трэба? Ты колькі суседскіх абшараў, Пад ногі свае падмінала, Марыйцаў, буратаў, татараў… Няўжо табе мала? Ірвала Данбас кіпцюрамі, І Крым стаўся новым улусам… Здаецца, што не за гарамі Чарга беларусаў? Ты толькі, Пуйло, не аб’ешся: Адродзіцца новая сіла, І ты атрымаеш нарэшце Па хціваму … Чытаць далей →
Лютаўскай поўні сьвятло разлілося ў пакоі на Гая Потам халодным сплыло па прасьцінах і целе… Мора чароўнае сьніць і ляціць да яго мая Галя, Поўня, а я? Мы ж абодва не ценяў, а мора хацелі… Мудрых тамоў піраміды і слаўныя продкаў выявы Хвалямі холаду, пырскамі ценяў і плынямі пылу Білі, кулялі, цягнулі на чорнае дно… … Чытаць далей →
Стыхійныя і розныя па мастацкіх вартасцях пераклады вершаў блукаюць у нетрах расейскамоўных выданняў ды на розных інтэрнет-парталах. Час ад часу яны трапляюцца на вочы і тады я збіраю іх у адмысловую тэчку. Відаць, надыйшоў час сабраць усё разам, раптам некаму гэта будзе даспадобы… Даная Я представил, что ты – Даная, просто женщина неземная, от которой Персей … Чытаць далей →
Неяк пісьменнік Валянцін Тарас, які ў 13 год стаў партызанам, напісаў пра тое, што “нават дзеці вымушаныя былі брацца за зброю і сапраўды ўчыняць нейкія подзвігі. Дзецям ня месца на вайне. Распавядаць, як ліхалецце адбілася на іх, трэба, але нельга апяваць гэта. Любавацца гэтым. Захапляцца гэтым – нельга. І нават амаральна. Ня варта шукаць праўду … Чытаць далей →
Шчодрыя снегапады напрыканцы студзеня агарнулі мяне нейким элегічным настроем, а ў выніку нарадзіўся лірычны верш, прысвечаны Сяргею Верацілу і лысай Гары, дзе ён пакінуў амаль дзесяць год свайго жыцця. Сёння там – пустэльна і бялютка, ажно мурашкі па скуры бягуць. Паслухай, дзядзечка, у нас Усё засьнежана дарэшты… Чытаць па сьнезе — самы час, Ды нешта … Чытаць далей →