«Раман у дваццатым калене, выходзь!»

У трэцюю гадавіну гібелі Рамана Бандарэнкі, да якой спрычыніліся лукашысты, праваабаронца і пісьменнік Сяргей Сыс падзяліўся з «Вясной» успамінамі аб пратэстах на “Плошчы перамен”, а таксама ўражаннямі пра ўсеагульны ўздым восенню 2020 года. Каб болей зразумець феномен “Плошчы перамен”, якая раптам з’явілася ў адным з двароў на скрыжаванні вуліц Чарвякова, Кахоўскай і Сморгаўскага тракту ў Мінску, … Чытаць далей →

“Бывай, нямытая Расія!”

Патроху рухаюцца справы з аўтабіяграфічнай аповесцю “Пералёт-трава”. Дзіўна, але яна пішацца наадварот: з апошняга раздзела да першага. Такім чынам, да “Чорнага пледа” дадаю новую частку: “Бывай, нямытая Расія!” У ціхай ранішняй вадзе, быццам у крывым люстэрку, складаліся ў пазлы, крышыліся-вычвараліся, адлюстраванні шматлікіх смаленскіх храмаў і сцены тутэйшага крамля. Яшчэ прахалодна, але ўжо стаю басанож у … Чытаць далей →

Чорны Плед

Урывак з аповесці «Перакаці-поле». Усё, што засталося ў мяне ад ранейшага жыцця – чорны плед. 180 на 200 сантымераў сінтэтычнага ілюзорнага цяпла. Гэтым пледам нядаўна ратавала мяне ад начнога лютаўскага марозу маладая нігерыйка Зэмба, убачыўшы скурчаную постаць пад плотам на украінска-польскім памежным пераходзе ў Шэгінях. Дагэтуль памятаю, як уначы, пры месяцовым святле, ярка свяціліся бялкі … Чытаць далей →

Сяржук Сыс пра смерць Алеся Пушкіна: у такім стане да лекараў звярнуліся наўмысна – каб не дажыў

Праваабаронца «Вясны», сябар Алеся Пушкіна, паэт і журналіст Сяржук Сыс пракаментаваў навіну пра смерць мастака. — Праваабаронцам стала вядома пра трагічную смерць вядомага беларускага мастака, аўтара шматлікіх палітычных і грамадзянскіх перформансаў Алеся Пушкіна. Гэта асоба, якая была звязаная з праваабарончым рухам. Ён удзельнічаў у розных акцыях, падтрымліваў праваабарончыя ініцыятывы. І вельмі трагічная гэтая сітуацыя, пра … Чытаць далей →

Дачакайся, родная, мяне…

Верш прысвячаю мілай матулі, якая сумуе па сваім сыне. А ён не можа пабачыцца Мама, мама, кажуць, дактарыЧасам не вылазяць з нашай хаты,Дачакайся сына, не згары,Ён жа ані ў чым не вінаваты. Дачакайся, родная, мянеІ прабач, што зараз не вярнуся.Веру, што выгнання час міне,Яшчэ будзе вольна ў Беларусі. Нашыя бярозкі і дубокМоцы хай даюць табе … Чытаць далей →

Пісьменніцтва — занятак мазахіста

Інтэрв’ю Уршулі Шубзды з Сяржуком Сысом На адным літаратурным форуме нехта параўнаў гэтае рамяство да дрэннага сексу. Пачынаеш зноў і зноў, і кожны раз абяцаеш сабе, што сёння будзе лепшая ноч, але зноў сябе расчароўваеш. Магчыма няма другога хобі, якое было б такім пакутлівым і супярэчлівым, але некаторыя яго выбіраюць. Літаратурная рэпутацыя стваралася на сумеснай працы … Чытаць далей →

Рэчыцкая зямля славутая менавіта тым, што гэта радзіма Анатоля Сыса

У вёсцы Гарошкаў Рэчыцкага раёна чацвёрты год не праводзіцца свята паэзіі, якое раней ладзілася ў гонар паэта Анатоля Сыса. Спрычыніліся да гэтага рэпрэсіі, у выніку якіх многія творцы вымушаныя былі з’ехаць з краіны. Пра Анатоля Сыса шчыра ўзгадвае паэт Сяргей Сыс у гутарцы з Юліяй Сівец. РР: Як вы думаеце, шмат згубіла Беларусь, што вось … Чытаць далей →

Сяржук Сыс – Валянціну Стэфановічу: «Ганаруся табой, тваёй воляй і характарам»

З нагоды Дня палітвязняў Беларусі “Вясна“ публікуе серыю адкрытых лістоў нашым калегам у турмы. У час, калі для тысячаў зняволеных беларусаў ствараюцца штучныя перашкоды ў ліставанні з роднымі і сябрамі, гэтая акцыя павінна паказаць і беларускаму грамадству, і тым служкам рэжыму, якія выконваюць сваю брудную ролю, што ніводзін з палітвязняў не забыты, што людзі памятаюць … Чытаць далей →

Сувалкі, Пятлюра, помнікі

На праваслаўных могілках у Сувалках, адразу за царквой, знаходзяцца магілы ўкраінскіх салдат з падраздзяленняў Пятлюры, якія ваявалі на польскім баку ў 1920 годзе, у вайне з бальшавікамі. Туды мы неяк заблукалі з чароўнай кабетай — Уршуляй Шубздай. Я зацікавіўся пахаваннямі, на якіх і надпісаў практычна не захавалася. А вось што высветліў. І гэта нешта мяне … Чытаць далей →

Сувалкі, Чорная Ганча і жыццё

Чорная Ганча – вельмі дзіўная і загадкавая рака. Рака туманоў, трывожных пераменаў, нечаканых пастак і перашкод, але найперш яна – рэчка кахання. Блукаць па берагах Чорнай Ганчы – найвышэйшая асалода ў час, калі жаданняў ужо засталося вельмі мала. Я пазнаёміўся з ёй летась у Сувалках, дзе яна ўціснутая ў акультураныя берагі, закаваная ў кайданкі шлюзаў … Чытаць далей →