Даўно прыглядаўся да вершаў цікавай для мяне польскай паэткі Магдалены Шпунар. Хаця большую вядомасць, на маю думку, яна мае ў сацыялогіі, з’яўляецца аўтаркай больш за 180 навуковых публікацый, манаграфій і розных там даследаванняў. У яе столькі цікавых сацыялагічных тэм! Вось зараз спрабую ўцяміць яе меркаванні наконт сучасных адносінаў грамадства да эмоцый.
“Шпунар звяртае ўвагу на тое, што эмоцыі на працягу многіх гадоў былі табуяваныя і абясцэненыя, паколькі яны супрацьпастаўляліся рацыяналізму, тым самым выключаліся з навуковага дыскурсу”, – даводзіць яна. Гэта мне вельмі блізка, паколькі і сам я, найперш, чалавек эмоцый.
Ніжэй – некалькі перакладаў твораў Магдалены Шпунар.
Жыццё гэта не…
Жыццё зусім не коўчынг
парада па двух заклёнах
і паўабарот перад люстэркам
танныя хітрыкі і вера ў адно захапленне
яно выслізгвае і мусіць выслізгваць.
Жыццё – гэта не танны выкрут
просты гук для чатырох гітарных захопаў
яму трэба больш, бо інакш будзе фальш
і засмучэнне сэрцаў.
Жыццё — гэта не танная забаўка
вы не зловіце на яго рыбу
вы не зловіце яго ў пастку
жыццё выслізгвае і мусіць выслізгваць.
© Magdalena Szpunar
Буду крычаць вершам
Буду крычаць вершам
пакуль не змярцвее
апошняе гнюснасць
не збуцьвее апошняя
подласць
Буду крычаць
страфа за страфой
рыфмамі і без рыфмаў
пакуль гвалт
не знікне
ў бязлюдных пустынях
Буду крычаць
вытрасаць з маразму
і фальшывага спакою
падрываць трацілам чалавечнасці
акасцянелую поскудзь
Буду крычаць
аж покуль не страчу голас.
© Magdalena Szpunar
* * *
Легчы на луг
і ўвабраць дыханне вясновых траў
увайсці скурай ў сакавіты дзёран
і стаць травою
Браць урокі жыцця
ад лятучых дзьмухаўцоў
не прывязаных да месцаў і рэчаў
Браць урокі жыцця
ад павуціння
змірыўшыся са сваёй далікатнасцю
Браць урокі ў вясновай расы
якой вядома, што гэта толькі імгненне
Ты мінак
не прывыкай
ты тут толькі на імгненне
© Magdalena Szpunar