Начамі браліся маразы і хавацца па польскіх лясах рабілася ўсё больш праблематычна. Паўставала пытанне аседлага жыцця ў якімсьці зручным для гандлю населеным пункце. Але з ашчадных меркаванняў вырашылі адкласці жыллёвыя праблемы яшчэ на дзень-другі. А сёння надвячоркам, выбраўшы непрыкметны заезд з шашэйкі, скіравалі свой “VW-транспарцёр” у лясны гушчар. Крывая каляіна доўга вяла нас у гару, … Чытаць далей →
…У Радамску заарэндавалі першы паверх катэджа. Мешкалі каля гарадскога кірмаша на вуліцы Мокрай. Аднаго дня, пасля ўсялякіх камерцыйных гешэфтаў з чарговымі “карабейнікамі”, якія па выходных хвалямі накатвалі на смярдзючых Ікарусах са Związeku Radzieckego, убачыў Сашка дома. Ён зняможаны, курчыўся на канапе і стагнаў. – Што з табой, кепска? – Ды неяк мне пагана. Давай можа … Чытаць далей →
Аднойчы я нетаропка крочыў старымі кварталамі паўднёвага, амаль курортнага, палескага горада. У той вераснёўскі ціхі надвячорак я нічога не заўважаў вакол сябе: ні засяроджаных гараджанаў, якія спяшаліся пасля працы схавацца за сценамі ўласных ракавак-кватэр, ні адвольна падзеленых светлафорамі табуноў імклівых аўтамабіляў, ні тое, што пад нагамі гучна хрумсцелі апалыя рудыя лісты. На душы было ніякавата, … Чытаць далей →
Яшчэ задоўга да шостай раніцы я ціха выйшаў з кватэры і рушыў на прыпынак: карцела хутчэй пакінуць гэты гнюсны мянтоўскі горад. Крыху адыйшоўшыся ад шматпавярховіка, угледзеў на клумбе нож – вялікі нож з чорным дзяржалам і доўгім бліскучым лязом. “Ну вось, ізноў нож”. Нешта занадта часта ў апошнія гады натрапляю на нажы, знаходкі гэтыя – … Чытаць далей →
У 1986 годзе я скончыў завочна Гомельскі кааператыўны тэхнікум, атрымаўшы, невядома з якіх памкненняў, дыплом таваразнаўцы. Уладкаваўся ў ціхім старадаўнім Чачэрску на працу ў райспажыўтаварыства. Некаторы час мне собіла жыць у цешчы, у вёсцы над Сожам, за колькі кіламетраў ад райцэнтра. Зразумела, што на звыклы лад жыцця накладвалі свой адбітак і вясковыя клопаты. Аднойчы чэрвеньскім … Чытаць далей →
У 1981 годзе некалькі чалавек стварылі літаратурную супольнасць ды пачалі разам пісаць кароткія гумарыстычныя рэчы, галоўным героям якіх нязменна быў зборны вобраз студэнта філфака Міхася Бульбаносава. Чаму Арцель №61? Проста. Гэта нумар кватэры ў інтэрнаце Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта. На той час там жылі сярод іншых – Алесь Бяляцкі, Эдуард Акулін і Сяржук Сыс. Часцяком у … Чытаць далей →
Упершыню гэтыя мініятурныя запісы былі апублікаваныя ў альманаху “Тэксты”. Дарэчы, 31 кастрычніка адбылася прэзентацыя альманаха актуальнай літаратуры «ТЭКСТЫ» №4 “Гэта не мой варыянт” Прэзентацыя кнігі Леры Сом “Каралева прыйдзе ноччу” на Управе БНФ, сустрэча з групай “Індыга” і яе салісткай Русяй. Лера чытала вершы невыразна, спявала крыху лепей. У зборнiку, якога аніхто на прэзентацыі так і … Чытаць далей →