У адным з маіх вайсковых лістоў 1982 года, адрасаванаму Алесю Бяляцкаму, быў укладзены вершаваны тэкст. Днямі Алесь даў пачытаць тыя старыя лісты і я звярнуў увагу на тое што часткі радкоў не хапае. “Навошта ты парэзаў верш?” – пытаюся ў Бяляцкага. “Не, я не чапаў, так яно і прыйшло па пошце”. Глянуў я іншыя лісты. … Continued
Пад гарой, у чэзлым лазняку Звыкла прахрыпіць груган малітву, Шугане кудысьці за раку Ці на баль паганскі, ці на бітву. Пад гарой ільюцца туманы, – Хутаюць Дняпро халодным пледам… Брохне сом, вярнуўшыся з вайны З маладым нахрапістым суседам. На гары – бярозы на вятры, На гары – вясковая гамонка, Там гырчаць на пеўняў трактары, Дварнякі … Continued
Пакуль скачу нібы той заяц, Пакуль не вызнаю вайну… “Сябры” рупліва заганяюць Іржавы цьвік маны ў труну. Я добра чую шэпт зьмяіны І гучны ляскат малатка… Лупіце, што ж, са мной – радзіма, Матуля, жонка і дачка. Кастрычнік, 2015.
Сяржук Сыс нарадзіўся ў 1962 у вёсцы Пракісель Рэчыцкага раёну, затым жыў у Засьпе, недзе паміж паэтамі Віктарам Стрыжаком і Анатолем Сысам. Потым — філялёгія ў Гомельскім дзяржаўным ўнівэрсытэце, войска, праца, дзеці. Паэт, перакладчык, публіцыст. Друкаваўся ў беларускіх і замежных выданьнях; аўтар калектыўных зборнікаў і анталёгій, а таксама кніг паэзіі «За трапяткім матыльком каханьня» (2000), … Continued
Пасля летняга адпачынку ў выдавецтве „Галіяфы” выйшла адразу некалькі кніг. У тым ліку і першы том санетаў мастака Фёдара Ястраба. Мастак пачаў пісаць вершы ў 2012-м годзе, гэта яму дапамагала змагацца з рэдкай хваробай – аміятрафічным склерозам. Кажа дырэктар выдавецтва Зміцер Вішнёў: – З’явілася доўгачаканая кніга мастака Фёдара Ястраба. Гэта першы том з рэпрадукцыямі ягоных карцін. … Continued
Імя Любові Турбіной добра вядомае ў мінскім літаратурным асяроддзі. Сёння паэтэса працуе ў Маскве, у Інстытуце сусветнай літаратуры, а сябры з цеплынёй згадваюць яе хатні салон. Л. Турбіна спрыяе творчым кантактам між пісьменнікамі Расіі і Беларусі, перакладае творы беларускіх паэтаў. Сёлета выйшла з друку кніга Любові Турбіной «Цягнік “Мінск — Масква”», дзе змешчаны яе вершы … Continued
Адзін са сваіх ранніх раманаў Уладзімір Караткевіч назваў “Леаніды не вернуцца да Зямлі”. Раман павінен быў выйсці ў 1982 годзе. Але ў гэтым годзе памірае першы сакратар кампартыі Савецкага Саюза Леанід Брэжнеў і назва рамана падалася цэнзарам крамольнай. Назву аператыўна замянілі на “Нельга забыць”. Гэтую легенду беларускай літаратуры пацвердзіў паэт Сяргей Сыс, які знайшоў у … Continued
Неяк сядзела дачка каля агменю зь Сержуком Сысам. І пачаў паэт дапытвацца, да каго ён падобны. Альжбэта паглядзела на Сыса ў сьвятле полымя: «Павук». Сыс усьцешыўся (нездарма кнігу гэтак назваў), пацікавіўся: «А мама твая хто?» “Малінаўка”— адказала дачка. Ні я, ні дачка той малінаўкі ня бачылі ніколі. Але назаўтра паміж першым і другім паверхам хаты … Continued
Аднойчы, калі ўжо тэрмін вайсковай службы падбіраўся да паўгоду, мяне выклікаў намеснік дзяжурнага па палку: “Гэй, салдат! Прозвішча тваё якое?” – Малодшы сержант Сыс! – гучна адрапартаваў я, прыціскаючы рукі да хэбэ. – Зайдзі ў дзяжурку. Вось пасылка табе з радзімы прыйшла, забірай! Усхваляваны нечаканай удачай, бягу з фанернай скрыняй па прыступках на другі паверх … Continued
Учора запазніўся на вячэру, бо дрэнна адчуваў сябе пасля суткавай варты. Ламіла паясніцу і моцна балела галава – ізноў вецер з Фінскага заліву прарваўся праз балоты Матаксы і прынёс з сабой невыносную салёную вільгаць, якую мой арганізм не трывае нават на дух. У палкавую сталоўку пайшоў без строю; сытыя шарэнгі ракетных дывізіёнаў, шумна скаціўшыся па … Continued