Недзе паміж Фінскім залівам і Ладагай. Суворая зіма 1982 года. Савецкае войска. Мароз 34 ніжэй за нуль. Я, малады і прыгожы, як вецер, – начальнік начной змены качагараў. Галоўны, так бы мовіць, Люцыпар у гэтай гнілой балоцістай мясцовасці. На двары кацельнай – агромністыя горы вугалю, які прамерз так, што і дынамітам яго не раструшчыць. Але … Continued
Аднаго з выбітных сучасных паэтаў Чарнагорыі Андрыя Радулавіча ведаюць далёка за ягонымі роднымі гарамі: паэтычныя творы Андрыя перакладзеныя на два дзясяткі еўрапейскіх моў, сярод якіх італьянская, румынская, расійская, украінская, грэцкая, польская, іспанская, англійская, французская… Чарга — беларускай. У вершаваную нізку, прапанаваную ўвазе чытачоў «Літаратурнай Беларусі», увайшлі пераклады з кнігі «Снежная азбука», якая ўбачыла свет у 2007 … Continued
Да шэрагу літаратурных альманахаў, якія апошнім часам былі выдадзеныя ў абласных цэнтрах, нарэшце далучыўся і Гомельскі. Напачатку гэтага года выйшаў у свет першы нумар (каб не апошні!) літаратурнага альманаха Гомельскага абласнога аддзялення Саюзу беларускіх пісьменнікаў “Палац”. На старонках зборніка прадстаўленыя проза, паэзія, творчая спадчына, гістарычныя і літаратуразнаўчыя матэрыялы, прысвечаныя мінуламу і сучаснасці Гомельскага краю. Па … Continued
Верш “Павук” стаўся назваю маёй новай паэтычнай кнігі, якая, насамрэч, не такая ўжо і новая. Сапраўды, мне цяжка давалася рашэньне назваць зборнік вершаў менавіта так. І каб больш не сумнявацца ў выбары – адправіў яе сёньня ў набор. А кнігу “Павук” склалі вершы, створаныя за вельмі працяглы прамежак часу, ад 1979 года аж да сёньня. … Continued
У 1981 годзе некалькі чалавек стварылі літаратурную супольнасць ды пачалі разам пісаць кароткія гумарыстычныя рэчы, галоўным героям якіх нязменна быў зборны вобраз студэнта філфака Міхася Бульбаносава. Чаму Арцель №61? Проста. Гэта нумар кватэры ў інтэрнаце Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта. На той час там жылі сярод іншых – Алесь Бяляцкі, Эдуард Акулін і Сяржук Сыс. Часцяком у … Continued
Гэты тэкст – цікавага мастака і паэта Аляксея Ляпіна. Я толькі пераклаў яго на беларускую мову і, схіляючы галаву, падпісваюся пад гэтам цалкам. Шум дажджу – паэзія. Узыход Сонца – паэзія. Каханне – паэзія. Смерць – паэзія. Я вось думаю, колькі пачвараў можа быць схавана ў паэце? Хто ён, паэт? Навошта ён, паэт? Чаму ён … Continued
Адзінае месца на сьвеце, дзе я адчуваю сябе дома – Беласток. Не ведаю, адкуль такое адчуванне, але вось натхніўся і верш нават прысвяціў гэтаму гораду. Ён, дарэчы быў надрукаваны ў беластоцкай “Ніве”, ды і ў “Нашай ніве”, ды і шмат у якіх іншых газетах. У гарадах блукаў далёкіх, Губляўся ў скопішчы людзей, І толькі … Continued
21 жніўня 2010 года ва Украіне адзначалася 85-годдзе з дня смерці таленавітага пісьменніка, сатырыка і публіцыста Восіпа Макавея (1867–1925), творчасць якога доўгі час была незаслужана паўзабытая. Адзіная ягоная кніга «пры Саветах» «Вибрані твори» выйшла ў 1954 годзе. Між тым ён падтрымліваў цесныя кантакты з Іванам Франко і Лесяй Украінкай, пісаў сатырычныя фельетоны і гумарыстычныя навелы, … Continued
Згадваю найбольш вострыя моманты ў маім жыцці. Іх набралася даволі нямала, калі я мог апынуцца ці апынаўся за кратамі. Некаторыя з іх былі звязаны з падзеямі, якія ўжо сталіся значнымі ці менш значнымі вехамі нашай гісторыі, а некаторыя засталіся, адно, памяткамі майго жыцця. Я не магу зараз паглядзець адпаведных дакументаў, пагартаць перыёдыку даінтэрнэтаўскай пары ці, … Continued
Вельмі кранальны верш на украінскай мове неяк патрапіўся мне ў livejournal. Яго аўтар вядомы мне пад імем vichno-zakohana. Яшчэ магу здагадвацца, што жыве яна ў Львове, ці недзе непадалёку. Ды і няважна гэта. Галоўна, што захацелася перакласці гэты верш па-беларуску. Што я і зарабіў. *** Жанчына праз вуліцу доўга чакае зялёнае Пачуцці як і парфумы … Continued