Ловіць татка плотак на Дняпры, Мамка гулянятам ладзіць клетух… На глухім стаіўшыся двары, Я на смак каштую цыгарэту. Бацька п’е з суседзямі віно, Варыць мама сьціплую вячэру… Першы раз дзявоцкія ў кіно Грудзі да рукі сваёй прымераў. Цягнуць гусі тату з-пад гары, А мяне ў жыцьцё зьбірае маці… Шмат гадоў адсьнежыць, адгарыць – Госьцем я … Continued
Як выпраўляюся ў паход – заўжды, па-джэнтэльменску, сваю экспансію на Ўсход спыняю на Смаленску. Ля сценаў велічных крамля палохаю смалянаў: “Віват, крывіцкая зямля, Край кніжніка Рамана!” Даруйце гэтакі імпэт, – Хаця, чаго дзівіцца! Не таямніца, не сакрэт: “Смаленск – мая сталіца”. Тут мой Дняпро і сем халмоў, Царква на Гарадзянцы… Вось тут бы жыць, ды … Continued
Верш быў напісаны 24 чэрвеня 2014 года на эмацыйным уздыме, калі з турмы пасьля амаль трохгадовага зняволення нечакана быў вызвалены мой сябар Алесь Бяляцкі. Абагрэты дзівосным святлом Ён паўстане, наш велічны дом, – Для тутэйшых гасцінная хата. Ветлы дом на вятрах чатырох, І аблашчаны сонцам парог, За якім – праламіліся краты. Ты вярнуўся Алесь, ты … Continued
Зм. Вішнёву Даражэй за любую траву-мураву Як жыццё, я заўжды шанаваў крапіву. Час ад часу было: пук пякучкі сарву Ды лупцую, лупцую сваю галаву. Нібы блазан, нібыта малое дзіцё Практыкую крапіўнае целазбіццё, Даставалася болю каб … Continued
Віктару Сазонаву