«Кніга пра жыццё, кніга пра каханне, кніга пра нас» альбо «Нясумная кніга беларускага выгнанца» — так характарызуе свой зборнік прозы «Пералёт-трава» пісьменнік і праваабаронца Сяржук Сыс. Кніга выходзіць у выдавецтве «Logvino Literatūros namai» напрыканцы сакавіка. У аповесці «Пералёт-трава» падрабязна і рэалістычна распавядаецца пра падзеі ў Беларусі пасля выбараў 2020 года, пра лёсы тых беларусаў, якія … Continued
У кнізе “Пералёт-трава” падрабязна і рэалістычна распавядаецца пра падзеі ў Беларусі пасля выбараў 2020 года, пра лёсы тых беларусаў, якія вымушаныя былі пакінуць радзіму з-за крымінальнага пераследу, пра салідарнасць, якая дапамагае вытрымаць няпростыя выпрабаванні ў міграцыі. Усё фундатары атрымаюць свой асобнік, а многія з аўтарскім аўтографам. Збор і ўмовы тут. Спадзяюся, дзякуючы “Гронцы”, маім сябрам … Continued
Завяршыў працу над новай аповесцю “За частаколам” ў стылі нон-фікшн. Канструкцыя – простая, у выглядзе дзённіка. Аднак пастараўся даць уяўленне пра псіхіятрычную дапамогу ў розных краінах, пра розныя псіхічныя засмучэнні, працу лекараў і свае ўласныя адчуванні. Зараз чакаю адказу ад выдаўца. …Гэты віленскі шпіталь добра апісаны ў рамане Юргіса Кунчынаса “Туўла”, што дадавала нейкай інтрыгі … Continued
Патроху рухаюцца справы з аўтабіяграфічнай аповесцю “Пералёт-трава”. Дзіўна, але яна пішацца наадварот: з апошняга раздзела да першага. Такім чынам, да “Чорнага пледа” дадаю новую частку: “Бывай, нямытая Расія!” У ціхай ранішняй вадзе, быццам у крывым люстэрку, складаліся ў пазлы, крышыліся-вычвараліся, адлюстраванні шматлікіх смаленскіх храмаў і сцены тутэйшага крамля. Яшчэ прахалодна, але ўжо стаю басанож у … Continued
Урывак з аповесці “Перакаці-поле”. Усё, што засталося ў мяне ад ранейшага жыцця – чорны плед. 180 на 200 сантымераў сінтэтычнага ілюзорнага цяпла. Гэтым пледам нядаўна ратавала мяне ад начнога лютаўскага марозу маладая нігерыйка Зэмба, убачыўшы скурчаную постаць пад плотам на украінска-польскім памежным пераходзе ў Шэгінях. Дагэтуль памятаю, як уначы, пры месяцовым святле, ярка свяціліся бялкі … Continued
Напрыканцы верасня мінулага года некалькі аблашчаных сонечнымі промнямі дзён правёў у Сувалках. Не адзін. З найпрыгажэйшай жанчынай на ўсё Падляшша. Раніцай, каб зберагчы сон каханай, ціхутка выбіраўся з гатэлю на вуліцы Касцюшкі і разгублена блукаў па ціхаму восеньскаму мястэчку. Уздоўж Касцюшкі размешчана процьма розных адрэстаўраваных архітэктурных славутасцяў: дом Канапніцкай, дом сям’і Нобелеўскага лаўрэата Чэслава Мілаша, … Continued
Думаю аб тым, што сталася з цэлым народам, расейцамі. Спрацавала татальная прапаганда? Відаць, трохі ёсць. Але прыгадваюцца ранейшыя часы і маё першае сутыкненне з рэальным расійскім шавінізмам. Было, што мяне запрасілі неяк паўдзельнічаць у якасці госця ад Беларусі ў IV міжнародным фестывалі «Поющие письмена» ў Цверы ў 2012 годзе. Паехаў такі. А што? Перад гэтым … Continued
Вечарам 23 лютага, у знакамітым раней Моршыне, мяне агарнула невыносная трывога. Патэлефанаваў жонцы, падзяліўся з ёю сваімі прадчуваннямі хуткай вайны. Сказаў яшчэ і пра тое, што ў Чарнігаў пакуль вяртацца не буду. Галя адказала, маўляў, як ты кінеш дом, усе рэчы, кнігі… Тады ж, адразу, у працяг тае размовы, напісаўся вершык: Па трасерах рваных пульсуючых … Continued
Перш чым таемна пакінуць Беларусь пасля ператрусаў і затрымання 14 ліпеня, я ўзважваў на шалях свайго абвостранага сумлення шмат рэчаў: ці магу я вырашыцца “на рывок”, улічваючы свой жахлівы ўзрост, як мне жыць далей без дакументаў, без рахункаў і банкаўскіх картак. І ў прынцыпе без грошай. Улічваў таксама пазіцыю шматлікіх апанентаў, маўляў, “здраднік, кінуў у … Continued
Пазайдросціўшы прадпрыймальнаму суседу, які штодзень валачэ з лесу поўны легкавік грыбоў, ты вырашаеш урэшце, адпрэчыўшы ўсе сумненні, далучыцца да ваяўнічага племя грыбашукальнікаў. Справа неблагая. Тым больш зараз, калі родные пералескі топчуць тракамі расейскія танкі і халера яго ведае што нас чакае заўтра: можа будзем сыходзіць у лясы ды капаць зямлянкі… Але спачатку карысна будзе пазнаёміцца … Continued