Ня мог нават уявіць, што верш “Паміж Гомелем і Мінскам” і ягоны пераклад на расейскую мову Кот Лэнд Яда, змешчаныя ў Фэйсбуку, выклічуць цікавасць і ўзагрэюць творчыя памкненні сяброў. Вось што цытуе Ales Bialiatski:
Па дарозе з Гомеля на Менск
у лісьцёвым залатым тунэлі
хуткасьць набывае новы сэнс
нібы штрых на сьвежай акварэлі…
Э.Акулін.
І тут жа піша свой экспромт:
Па дарозе з Рэчыцы на Заспу
Я сустрэў Сысоў адразу двух.
Толіка ў Гарошкаве на прызьбе,
А Сярожка ў лузе пасьвіў мух…
А Ігар Жаўткоў не паленаваўся і нашрайбіў свой пераклад верша:
Между Гомелем и Минском
Где-то там, под тучей низкой,
В сером взгляде ноября
Промелькнёт вдруг тень моя.
Понесется прямиком
Через поле за селом…
Не пугайтесь, если вдруг
Вас разбудит крыльев стук,
Снегом занесет окно,
Или станет вдруг тепло
Задрожит огонь в тумане –
И меня совсем не станет…
Параўнаем?
Между Гомелем и Минском,
Где-то там, возможно — близко,
Поперёк косой межи
Тень моя перебежит …
По дорожке, через мостик,
Прямо в поле, к ветру в гости.
Не взыщите, если вдруг
Попадёт на ваш сюртук.
Вот кого-то в снег толкает,
А кого-то приласкает,
Растворится, как в тумане
И меня совсем не станет.
На русский перевел Кот Лэнд Яд
А гэта вось і арыгінал верша:
Паміж Гомелем ды Мінскам,
недзе там, мажліва блізка
каля восеньскай імжы
цень мой раптам прабяжыць…
па сьцяжыне, праз масткі,
цераз поле, напрасткі…
не крыўдуйце, як скрозь сон
закране каго крысом,
на каго абрыне сьнег,
каго ласкай ахіне,
расьцярушыцца ў тумане –
і мяне зусім не стане…
2007.