Верш з «Віленскага цыклу», які быў напісаны 30 жніўня 2022 года
Недзе, у краі нялюбым, і месцы страшна чужым,
Дзе ўчынкі, пачуцці і словы – лазовы гаркавы дым,
Хварэў і канаў пакутліва, угрузнуўшы ў болю друз,
Не прывід, не цень крывая – просты, як смерць, беларус…
Па-вычварэнску скуголіў, аб літасці неба прасіў,
А з неба долу звалілася некалькі спелых сліў…
Адно – мінакі дзівіліся, не зводзячы доўга вачэй
З няўлоўнай нязграбнай постаці і крочылі прэч хутчэй.
Што ў гэтых сцішаных вулках і на брукаванках старых
Знайшоў ці яшчэ шукае сівы невылечны псіх…
А ён, ну хіба ж адкажа, што дом свой даўно згубіў,
Што мае адну спатолю – жменьку саспелых сліў…