Цягнікі знікаюць у тумане
часам незваротна, на вякі
на пероне нашага растання –
думак пахавальныя вянкі.
Ліхтары апошняга вагона
Кінуліся ў цемрыва наўскач
У пячоры чорнага перона
Маё сэрца чорнае – паплач.
На хвіліну ўспыхне цыгарэта
дым яе гаркавы як падман
знік цягнік, перон, і я без мэты…
у туман сыходжу, у туман.
2020