У вёсцы Гарошкаў Рэчыцкага раёна чацвёрты год не праводзіцца свята паэзіі, якое раней ладзілася ў гонар паэта Анатоля Сыса. Спрычыніліся да гэтага рэпрэсіі, у выніку якіх многія творцы вымушаныя былі з’ехаць з краіны. Пра Анатоля Сыса шчыра ўзгадвае паэт Сяргей Сыс у гутарцы з Юліяй Сівец. РР: Як вы думаеце, шмат згубіла Беларусь, што вось … Чытаць далей →
З нагоды Дня палітвязняў Беларусі “Вясна“ публікуе серыю адкрытых лістоў нашым калегам у турмы. У час, калі для тысячаў зняволеных беларусаў ствараюцца штучныя перашкоды ў ліставанні з роднымі і сябрамі, гэтая акцыя павінна паказаць і беларускаму грамадству, і тым служкам рэжыму, якія выконваюць сваю брудную ролю, што ніводзін з палітвязняў не забыты, што людзі памятаюць … Чытаць далей →
На праваслаўных могілках у Сувалках, адразу за царквой, знаходзяцца магілы ўкраінскіх салдат з падраздзяленняў Пятлюры, якія ваявалі на польскім баку ў 1920 годзе, у вайне з бальшавікамі. Туды мы неяк заблукалі з чароўнай кабетай — Уршуляй Шубздай. Я зацікавіўся пахаваннямі, на якіх і надпісаў практычна не захавалася. А вось што высветліў. І гэта нешта мяне … Чытаць далей →
Чорная Ганча – вельмі дзіўная і загадкавая рака. Рака туманоў, трывожных пераменаў, нечаканых пастак і перашкод, але найперш яна – рэчка кахання. Блукаць па берагах Чорнай Ганчы – найвышэйшая асалода ў час, калі жаданняў ужо засталося вельмі мала. Я пазнаёміўся з ёй летась у Сувалках, дзе яна ўціснутая ў акультураныя берагі, закаваная ў кайданкі шлюзаў … Чытаць далей →
То была Боская ўзнагарода, найлепшае, якую меў і зведаў у сваім вірлівым і багатым на падзеі жыцці. Гэта я зберагу некранутым і схаваным у сваім сэрцы. Разумею, што нічога не было ў мяне раней нават блізка на падобнае. “Бо мы крыху ё”, — напісала яна. Ілюзія датычнасці На дзіду тэлевежы ў Каралінішках штоноч нанізваю імжыстыя … Чытаць далей →
Напрыканцы верасня мінулага года некалькі аблашчаных сонечнымі промнямі дзён правёў у Сувалках. Не адзін. З найпрыгажэйшай жанчынай на ўсё Падляшша. Раніцай, каб зберагчы сон каханай, ціхутка выбіраўся з гатэлю на вуліцы Касцюшкі і разгублена блукаў па ціхаму восеньскаму мястэчку. Уздоўж Касцюшкі размешчана процьма розных адрэстаўраваных архітэктурных славутасцяў: дом Канапніцкай, дом сям’і Нобелеўскага лаўрэата Чэслава Мілаша, … Чытаць далей →
Невялікая падборка вершаў, прысвечаных таямнічай Уршулі. Пісалася пераважна ў восеньскай Вільні ў 2022 годзе. Першы верш падборкі перакладзены на некалькі еўрапейскіх моў — англійскую, гішпанскую, фінскую і іншыя. Уля, няма ў мяне вершаў пра Вільню! Блякне ўсё навокал, выцьвітае… Аж да бела-чорнага радна… Млосна мне ў чужынскім гэтым краі, Дзе за мной як цень – … Чытаць далей →
Верш з «Віленскага цыклу», які быў напісаны 30 жніўня 2022 года Недзе, у краі нялюбым, і месцы страшна чужым, Дзе ўчынкі, пачуцці і словы – лазовы гаркавы дым, Хварэў і канаў пакутліва, угрузнуўшы ў болю друз, Не прывід, не цень крывая – просты, як смерць, беларус… Па-вычварэнску скуголіў, аб літасці неба прасіў, А з неба … Чытаць далей →
З 14 ліпеня 2021 года, вось ужо год і больш як два месяцы, улады Беларусі без якога-кольвек суду ўтрымліваюць Алеся Бяляцкага за кратамі, у тым самым Пішчалаўскім замку – старой турме на цяперашняй вуліцы Валадарскага ў Менску, дзе яшчэ ў пачатку мінулага стагоддзя класік беларускай літаратуры Якуб Колас, зняволены расійскімі жандарамі, мусіў пісаць сваю паэму … Чытаць далей →
Праваабаронца і пісьменнік Сяржук Сыс – адзін з тых, да каго ранкам 14 ліпеня 2021 года завіталі з ператрусам сілавікі па “справе “Вясны”, Сяржука затрымалі, а праз двое сутак выпусцілі пад падпіску аб нявыездзе. Сёння ён узгадвае свае мімалётныя сустрэчы з калегамі і сябрамі ў тыя дні, якія адбываліся і ў калідорах Следчага камітэту, і … Чытаць далей →